فضیلت یا ...
آیا
نشانه تواضع و فروتنی و امری پسندیده و موجب فضیلت است؟ یا نه تنها
فضیلت نیست بلکه کار زشتی است و خود نشانه جهل است؟(جهل مرکب)
از روایات ائمه معصومین(ع) می فهمیم که اقرار به جهل ، زشت نیست بلکه کار خوبی است و
سفارش بسیار شده است که اگر مسئله ای را نمیدانید با صراحت بگویید نمیدانم .
( البته توجه دارید که جهل و نادانی باعث نقص است)
اما مسئله مهمی اینجا مطرح است که آیا این اقرار به جهل برای همه افراد پسندیده است ؟
حتی برای رهبر و حاکم امت اسلام ؟
به اینجا که میرسیم ، ما میگوییم خیر .
اصلا رهبر و حاکم (امام) مسلمین نباید جاهل و نادان باشد چه برسد به اینکه بارها و بارها و...
اقرار به جهل ونادانی خود بکند ، اما برادران اهل سنت گمان کرده اند که اگر حاکم امت اسلامی
چنین کند این نشانه تواضع و کمال روحی و معنوی اوست.
حال جناب عمربن خطاب این گونه است .
شیعه میگوید بر اساس کلام خداوند متعال در قرآن کریم شایستگی و فضیلت برای صاحبان علم
و دانش است و کسانی میتوانند پرچم رهبری و هدایت مردم را در دست بگیرند که عالم و برکنار
از جهل و خطا باشند .
خود عمر در مورد مسئله ای که در مسجد مطرح شد و زنی از پشت پرده جواب او را داد گفت :
همه از من عالمتر هستند حتی زنان پشت پرده و در حجاب .
به نظر ما شایستگی خلافت پیامبر (ص) از آن کسی است که خود عمربن خطاب بیش از هفتاد
بار گفت : اگر او نبود من هلاک شده بودم . ( لو لا علی لهلک عمر )
علی بود که عالم حق و جانشین پیامبر(ص) و امام همه بود . فقط او بود که قدرت بر این ادعا
داشت و اعلام کرد بپرسید هرچه را که میخواهید !! من به راههای آسمان از راههای زمین
آشناتر هستم !!
عالم به قربان تو و مظلومیت تو ای علی جان